Kalıplara uymayı hep reddettim.. Sonuç; diğerlerinden daha mutsuz, bir o kadar da umutsuz ama kafam hepsinden daha güzel..

Sonra döndüm dedim ki; senin sesin güzel iki çay söyle..

Öyle dudak büküp hor gözle bakma. Kafanı gözünü kırarım..

Evdeki kapı kolları.. Çok tatlı.. Odadan çıkarken kazağımdan tutmalar falan..

Normalde yüksek sesle şarkı dinlemezdim. Sonra bir gün insanların çok konuştuğunu farkettim, sesini açtım tüm şarkıların..